Rapa Wiesław Józef

(1938-2010), rzemieślnik, nauczyciel zwodu, działacz społeczny, członek zarządu Związku Rzemiosła Polskiego w Warszawie, wiceprezes zarządu głównego, Stowarzyszenia Chorych na Cukrzyc.

… W l. 1981 – 1990 pełnił funkcję wiceprezesa rady Izby Rzemieślniczej w Bydgoszczy. Na Walnym zebraniu Rzemiosła Włocławskiego w 1990 r. został wybrany na przewodniczącego Komisji Rewizyjnej Cechu Rzemiosł Rożnych we Włocławku.

W 2001 r. Zarząd Izby Rzemieślniczej w Bydgoszczy wybrał go na członka Zarządu Związku Rzemiosła Polskiego w Warszawie, którą funkcję pełnił od 29.04. 2001 – 30.06.2005. Kujawsko-Pomorska Izba Rzemiosła i Przedsiębiorczości w Bydgoszczy w marcu 2002 r. desygnowała Wiesława Rapę do Wojewódzkiej komisji Dialogu Społecznego, Działał w niej do 2008 r. …

W latach osiemdziesiątych XX w. współinicjował powołanie pierwszego w Polsce stowarzyszenia zrzeszającego osoby dotknięte cukrzycą. W l. 1986 – 1988 pełnił funkcje wiceprezesa zarządu Głównego Stowarzyszenia Chorych na Cukrzę. Przewodniczył obradom II Walnego Zebrania Delegatów Stowarzyszenia w 1986 r. w Pile. Zainicjował powołanie struktur Stowarzyszenia we Włocławku na początku lat 80. dwudziestego weku.. …

---

Minionego poniedziałku (20.10.2003) w warszawskim Pałacu Kultury i Nauki trwały obchody 70-lecia Związku Rzemiosła Polskiego. Włocławek i Lipno reprezentowały organizacje cechowe z tych miast.

Wiesław Rapa – od 35 lat rzemieślnik, nauczyciel … został uhonorowany jedna z najwyższych odznaczeń rzemieślniczych – Szablą Kilińskiego. Wśród posiadaczy tego wyróżnienia jest m. In. Jan Paweł II, a od minionego poniedziałku, także prezydent Aleksander Kwaśniewski. Dekoracji dokonał prezes Związku Polskiego, Jerzy Bartnik. ...

Na zdjęciu: Delegacja rzemieślników z Włocławka i Lipna. Od góry z lewej : Roman Żółtowłos, Ryszard Dembczyński, Piotr Antoszewski, Jan Szyling, Zbigniew Gawriołek, Jan Tuchowicz, Mirosław Matuszkiewicz. W środku: Szczepan Zaborowski, Bogusław Syroczyński, Zdzisław Adamski, Edward Chojnacki. Rząd I: Lesław Wiliński, Wiesław Rapa, Krzysztof Uzarski.

Rzemiosło [w;] Nowe Kujawy (nr12) 23 10.2003, s. 5

űródło;

Ryszard Sobczak [w;] Włocławski Słownik Biograficzny, pod redakcją Stanisława Kunikowskiego, T. VI, s. 133-134, Włocławek 2011r.

Osoby związane z rzemiosłem włocławskim

Adamczyk Jan ( - zm. 18-05-2005) - mistrz murarski, rzemieślnik i nauczyciel zawodu. Zakład prowadził w Nartach (gm. Lubień Kujawski)

źródła:
- Grażyna Danuta Sobczak (córka),
- zbiory własne

BIERNACKI Hugo Ernest, (1829 - 1884)
BIERNACKI Dominik, (1870 - 1928)
TRUSZCZYŃSKI Stefan, (1880 - 1966)
RAJKOWSKI Tadeusz
RAJKOWSKI Tomasz, (1946 )

X

űródła :
-Fabryka Organów - Biernacki Dominik [w:] Kalendarz Kujawianin na 1914, s. 157.
-Fabryka Organów Kościelnych Biernackiego Dominika we Włocławku, ul. Kaliska 17, ...
[w:] Przewodnik Ilustrowany po Włocławku, Włocławek 1922, s. XVI.
-Dyplom uznania Powszechnej Wystawy Krajowej w Poznaniu Fabryka Organów Truszczyński
Stefan Włocławek, ul. P.O.W. 17, ... [w:] Kalendarz Kujawianin na 1938.
-Fabryka Organów - Truszczyński Stefan Włocławek, ul. Zapiecek 10 ... [w:] Informator
Branżowy Województwa Pomorskiego, Toruń 1948, s. 185.
-Pawlak A., Biernacki Hugon Ernest i Biernacki Dominik [w:] Encyklopedia Muzyczna
PWM "ab", Kraków 1979, s. 318.
-Tadeusz Rajkowski i Synowie [w:] Rody i Działacze Rzemiosła Pomorza i Kujaw,
Bydgoszcz 1989, s. 53-54.
-Organy Dominika Biernackiego http://www.organy.com.pl/forum/printview.php?t=3047&start=0&sid=ec482212991969523af2e58f0ee91edd
-Firma Organmistrzowska Truszczyński Włodzimierza
http://www.organy.ntrnet.pl/truszczynski.html
-Firma Organmistrzowska Truszczyńskiego Stefana http://www.bialystok.opoka.org.pl/sawdar/rodzina/egoest/organista/organista1.htm
-Król instrumentów - organy http://www.zbawiciel.org/dso_organy.html
-Lwoscy Organmistrzowie http://www.lwow.home.pl/brama/organy/organy.html
-Zbiory prywatne

Bogusiak Józef, (11.01.1914 - 08.02.1997 ) - mistrz fryzjerski - Honorowy Starszy Cechu
we Włocławku.

Zdjęcie pochodzi ze zbiorów Ireny Bogusiak

űródła :
-We Włocławku zapoczątkowano budowę Domu Rzemiosła, [w] Gazeta Kujawska
z dnia 30.06.1960
-Tableau, Sekcji Fryzjerów z Miasta Włocławka i Powiatu z okazji otwarcia Domu
Rzemiosła we Włocławku - 24.11.1963 r. W zbiorach CRR we Włocławku
-Książka o rzemiośle, [w] Ilustrowany Kurier Polski z dnia 04.08.1983
-Odznaczeni działacze Stronictwa Demokratycznego [w:] Gazeta Kuj. 06.05.1985
-Rzemiosło regionu pomorsko-kujawskiego w 40-leciu PRL, Bydgoszcz 1985
-Rody i Działacze Rzemiosła Pomorza i Kujaw, Bydgoszcz 1989
-Zbiory w Cechu Rzemiosł Różnych we Włocławku
-Zbiory rodzinne
-Zbiory prywatne

-Historia rzemiosła i sztuki Fryzjerskiej www.abcfryzjera.pl/rozdzial-stylizacja-2.pdf

Chyliński Józef (1888 - 1958)

Mistrz tapicerski, działacz rzemiosła włocławskiego, członek II zarządu (od 04.01.1946) grupy reaktywującej cechy po II. wojnie światowej. Nauczyciel zawodu i członek komisji egzaminacyjnej w branży tapicerskiej. Honorowy członek i działacz Kujawskiego Klubu Wioślarskiego Rzemieślniczego, jest jednym z powołanych rodziców chrzestnych reaktywowanego sztandaru wioślarskiego.

Zdjęcie wykonane 22.08.1947 podczas poświęcenia sztandaru i nowo oddanej wioślarskiej przystani rzemieślniczej przy ul. Piwnej. Poświęcenie dokonane przez kapelana rzemiosła włocławskiego ks. Szafrańskiego. Józef Chyliński widoczny na zdjęciu jako pierwszy z lewej.

Fotografia pochodzi ze zbiorów Krystyny Oborskiej, wnuczki Józefa Chylińskiego.

CZERNIEWSKI Józef, (17.06.1891 -) - mistrz malarski

X

Czerniewski Józef w 1906 rozpoczął naukę rzemiosła malarskiego u mistrza Juliana SIELSKIEGO.
(od 01.06.1906 do 01.06.1909). Przez kilka lat pracował jako czeladnik malarski, w 1913 zawiera
związek małżeński. W 1914 założył własny Zakład Malarski. Od 1916 został członkiem
Towarzystwa Rzemieślniczego, a następnie Związku Rzemieślników Chrześcijan we
Włocławku.
Dnia 02.05.1921 uzyskał Dyplom Mistrza wydany przez Cech Malarzy i Lakierników we
Włocławku za St. Cechu Jana Lindego i Podstarszego W. Łapińskiego.
W latach 1930 - 1933, był Podstarszym Cechu, następnie 1933 - 1936, był Starszym Cechu.
Wyszkolił 6 uczniów. Od 02.01.1939, ławnik, mistrz Komisji Egzaminacyjnej Cechowej we
Włocławku. W 1949 był w gronie założycieli Branżowej Spółdzielni Zaopatrzenia i Zbytu Branży
Budowlanej we Włocławku. Wyróżniony Dyplomem za wkład pracy na polu gospodarczym przez
Zw. Rzemiosła Spółdzielni Zaopatrzenia i Zbytu w Warszawie. Dyplom z dnia 19.09.1953.
Mistrz Czerniewski prowadził swój zakład jednoosobowo - jego specjalnością było malarstwo
szyldowe - ponadto miał zamiłowania do portretowania. Dla Cechu Rzemiosł Różnych we
Włocławku przekazał obrazy własnego wykonania "Orły Polskie pod Samosierrą"
"Włocławek 1925 r., b. Stary rynek" oraz inne.

DOWMONT - rzemieślnik branży fotograficznej

GÓRSKI Władysław, (09.12.1903 - ) - mistrz ślusarstwo i naprawa maszyn

X

űródła :
-Lista kandydatów na radnych miasta Włocławka - Polskiej Partii Socjalistycznej
i Klasowych Związków Zawodowych w Okręgu Wyborczym Nr VI, [w] Inwentarz Akt
miasta Włocławka 1918-1939, AP O/Włocławek
-Pomysłowy majster Włocławski zbudował uniwersalną maszynę do obróbki drzewa
Gazeta Kujawska z dnia 28.02.1948
-Włocławianie na Zamek, Skarbonka Rzemieślników, Życie Włocławka z dnia 25.11.1971
-Zbiory prywatne

GROCZEWSKI Roman, (29.12.1916 - ) - mistrz zdun,

JAGIELSKI Jerzy - Mistrz kamieniarstwa nagrobkowego

JAKUBOWSKI JÓZEF WŁADYSŁAW
(1909-1991), rzemieślnik działacz społeczny, inicjator budowy „Domu Rzemiosła” we Włocławku.

Urodził się 4.XI.1909 r. we Włocławku w rodzinie robotnika Jozefa i Marii z d. Pawłowskiej. Po ukończeniu w 1925 r. (7-klasowej) szkoły podstawowej w tym samym roku podjął praktykę w warsztacie rzemieślniczym i uczęszczał do Miejskiej szkoły Zawodowej we Włocławku przy ul. Gęsiej 20, która ukończył w 1928 r. W trakcie nauki w 1927 r. otrzymał dyplom czeladnika. W 1929 roku podjął dalszą naukę w Cywilnej Szkole Mechaniki Samolotowej przy Państwowej Szkole Przemysłowej w Bydgoszczy, którą ukończył w 1931 r. Czynną służbę wojskową odbył w Centrum Wyszkolenie lotniczego w Dęblinie, a do rezerwy w stopniu kaprala został zwolniony w 1932 r. Po powrocie do Włocławka pracował jako ślusarz . w 1934 r. otworzył własny zakład rzemieślniczy branży ślusarskiej, który prowadził do chwili zajęcia przez okupanta w 1939 r. w 1937r. otrzymał dyplom mistrza. W okresie okupacji cały czas mieszkał we Włocławku i pracował jako ślusarz w niemeńskim zakładzie rzemieślniczym należącym do E. Schulza. Od 1945 r. prowadził zakład rzemieślniczy branży ślusarskiej we Włocławku przy ul. .Zduńskiej 8, następnie przy obecnie ul. POW 24, świadcząc usługi rzemieślnicze, …

Zdjęcie wykonano na Pl. Wolności w 1960 r. przy budowie Domu Rzemiosła. Pierwszy z lewej widoczny Józef Jakubowski.

W okresie działalności warsztatu rzemieślniczego wyszkolił 70 uczniów. Prace egzaminacyjne (sztuki) czeladników i mistrzów z dziedziny ślusarstwa, kowalstwa, artystycznego i metaloplastyki wykonywane przez jego uczniów lub pod jego nadzorem były wyróżniane i nagradzane na wystawach organizowanych przez rzemiosło władze miejskie i wojewódzkie na terenie całego kraju. W wieku 75 lat przeszedł na emeryturę.
Jozef Jakubowski rozwinął szereg działalności społecznych. Był jednym z założycieli Rzemieślniczej Spółdzielni Budowlanej i Wielobranżowej (której nazwa ulegała kilkakrotnej zmianie)… Przez kilka kadencjo był Starszym Cechu Rzemiosła Różnych we Włocławku. w czasie pełnieni tej funkcji m. in. z jego inicjatywy został w latach 1959-1963 wybudowany „Dom Rzemiosła” we Włocławku przy placu Wolności. … Od 1960 roku był członkiem Stronnictwa Demokratycznego, a przez trzy kadencje przewodniczącym Koła SD przy Cechu Rzemiosła Różnych we Włocławku
Zmarł 20.VII 1991 r. we Włocławku i pochowany został na miejscowym cmentarzu komunalnym przy ul. Chopina. W 1934 r. zawarł związek małżeński z Leokadią Musiał. Ze związku tego urodziło się czworo dzieci, …

űródło;
Ryszard Sobczak [w;] Włocławski Słownik Biograficzny, pod redakcją Stanisława Kunikowskiego T. III s. 73-74. Włocławek 2005 r.

Józef Jankowski (1911 – 1993) mistrz murarski, pracownik Pomocniczej Spółdzielni Członków Cechu Branży Budowlanej we Włocławku, właściciel zakładu murarskiego w Krzywej Górze, działacz społeczny, uczestnik walk września 1939 r., niewola niemiecka, więzień systemu komunistycznego.

Jankowski Józef urodził się 14 IX 1911 r. w Leopoldowie (dzisiaj teren Włocławka w pobliżu „Anwilu” – okolice ul. Skromnej) z ojca Jana (wyznania rzymsko Katolickiego mistrza murarskiego który na podstawie karty rzemieślniczej IV. PH 6/2190wydanej 14.05.1930 roku prowadził dzielność rzemieślniczą w Leopoldowie), syn Szymona i Jadwigi z Kurdubskich i matki Stefanii zd Ćwikła, córki Walentego Ćwiklińskiego i Anastazji z Grzelaków.
W roku 1923 ukończył 4-ro klasową Szkołę Powszechną w Krzywej Górze.
W 1927 r. podjął praktykę jako uczeń w zawodzie murarza w zakładzie swego ojca Jana Jankowskiego, (w którym to również przysposabiali się do rzemiosła murarskiego syn Stanisław, zięciowie Grabowski Kazimierz mąż córki Stanisławy i Krajewski Stanisław mąż córki Zofii. Mąż najmłodszej córki Heleny Przekwas Antoni po ukończeniu praktyki i zdaniu egzaminów prowadził zakład szewski w Zbrachlinie).

Od 5 IV 1933 r. do 29.III 1934 r. pełnił czynną służbę wojskową w 14 pp 2 komp. Ckm, gzie otrzymał stopień kaprala.
Po powrocie do cywila pracuje m. innymi przy budowie kościoła Razinowie.
Dnia 2 XI 1937 r. zdał egzamin czeladniczy w zawodzie murarza przed komisją Izby Rzemieślniczej we Włocławku i otrzymał Książkę czeladniczą nr. 10.697.

W 1988 roku powołany na 4 tygodnie ćwiczeń wojskowe 14 pp jako karabinowy w 3 kompani rezerwy CKM, Teren manewrów i kwater obejmował obszar miejscowości od Lubienia Kuj., Narty Morzyce, Kretkowo, Kamienną po gminę Ostrowy.
Zdjęcie przedstawia siedzących gospodarzy kwatery we wsi Lipiny i stojących Żołnierzy 3 komp. rezerwy,

Stoją od lewej 1) strzelec Kaczmarek, 2) kapral Skulbieda, 3) strzelec Zawadzki, 4) kapral Cymerman, 5) [trwa poszukiwanie danych], 6) st. strzelec Cholakiewicz, 7) strzelec Żylis, 8) strzelec Oblusiewicz, 9) kapral Szczerbiak, 10) kapral Jankowski Józef.
Dnia i VIII 1939 r. powołany na 3 tygodniowe ćwiczenia 14 pp – do 20.VIII 1939 roku
Dnia 24 VIII 1939 r. zmobilizowany w wojnie obronnej, gdzie dnia 18 IX 1939 r. został ranny pod Sochaczewem. Tam dostaje się do niewoli niemieckiej przebywając w polowym szpitalu (szkoła przy ul. Piłsudzkiego – Sochaczew)

Dnia 13 X 1939 r. na skutek przypadkowych okoliczności zwolniony.
W czasie okupacji pracował jako murarz u Niemców w miejscowości Witoldowi i okolicznych majątkach ziemskich przejętych przez Niemców.

Po wyzwoleniu Włocławka dnia 20 IV 1945 zmobilizowany do 6 pp zapasowego 7 kompani strzeleckiej w Toruniu. Po dwóch miesiącach przeniesiony do 2 pp 7 kompani strzeleckiej w Siedlcach k. Warszawy. W związku z przebytą chorobą ratując zdrowie i życie dnia 7 IX 1945 r. samowolnie opuścił jednostkę woskową zgłaszając się do RKU we Włocławku. Po 2,5 latach aresztowany i odwieziony do wojskowej Prokuratury w warszawie. Dnia 2 VIII 1948 wyrokiem Wojskowego Sadu w Warszawie skazany na 1,5 roku pozbawienia wolności i zdegradowany do stopnia szeregowego. Odbywając karę pracował jako murarz przy odbudowie stolicy.

Dnia 21 XI 1949 r. zwolniony warunkowo z więzienia o 38 dni wcześniej
Po powrocie zamieszkał nadal w Krzywej Górze k/Rózinowa. Pod koniec XI 1949 r. podejmuje prace w Pomocniczej Spółdzielni Członków Cechu Branży Budowlanej przy ul. POW 20 (dzisiejsza ul 20 Stycznia) we Włocławku. Z końcem lipca 1950 r. podjął pracę jako murarz w Społecznym Przedsiębiorstwie Budowlanym w Olsztynie – Kortowie przy budowie Wyższej Szkoły Rolniczej.

Następnie Jankowski jako stolarz pracował we Włocławskich Zakładach Przemysłu Terenowego Zakład nr 9 ul. Marszałka Rokosowskiego 18 (dzisiaj ul. Wojska Polskiego) potem w Budowlanym Przedsiębiorstwie Powiatowym we Włocławku ul. Dubois 18 (dzisiaj ul,. Kaliska) również w zawodzie stolarza.
W dniu 29 VII 1961 r. zdał egzamin w Izbie Rzemieślniczej w Bydgoszczy na mistrza budowlanego w zawodzie murarza a od 16.VI 1962 prowadzi własny zakład budowlany jednocześnie szkoląc uczniów
Po zakończeniu działalności rzemieślniczej z dniem 3 VI 1969 r. podjął pracę w Przedsiębiorstwie Budowlanym Zakładów Chemicznych „Chemobudowa” – Włocławek” Brzezie k Włocławka (z siedziba w Krzywej Górze) a w 1971 r. przeniósł się do Zakładów Azotowych Włocławek jako murarz kotłów i pieców przemysłowych.

Z dniem 2 III 1977 przeszedł na emeryturę.
Na kilka lat przed śmiercią otrzymał legitymacje kombatanta Solidarności i wszelkie z tym związane przywileje.
Zmarł dnia 24.I 1993 r. w Toruniu pochowany na cmentarzu parafialnym w Rózinowie – Włocławku.

Dnia 2 X 1938 roku zawarł związek małżeński w kościele katolickim w Lubaniu z Anna Balcerowską (1921-2012) . Z małżeństwa tego urodziło się troje dzieci.

űródła:
Archiwum rodzinne Zbigniewa Jankowskiego (zdjęcia i dokumenty)

Kaliski Fabian (1840 [ur. w Kowalu]-1925),uczestnik powstania styczniowego, rzemieślnik.

… W okresie powstania styczniowego (1863-1864) rodzina Kaliskich zaangażowała się w działalność niepodległościową. W piwnicach ich domu odbywały się narady partii powstańczej – Lucjana Orpiszewskiego – właściciela Kłóbki, a sam F. Kaliski został łącznikiem pomiędzy oddziałami Orpiszewskiego i por. Macieja Artura Konstantego Sokołowskiego (dziedzic dóbr Kępka Szlachecka i Żegocina) oraz między nimi, a oddziałem Józefa Alojzego Seyfrieda. W okresie walk (lipiec-sierpień 1863) w okolicy Koła i Sompolna-potyczek na terenie powiatu F. Kaliski przewoził rozkazy między poszczególnymi oddziałami i do sztabu płk. Edmunda Calliera. Szczególną aktywność w tym zakresie przejawiał po mianowaniu M. Sokołowskiego dowódcą kawalerii powstańczej w powiecie włocławskim (kawaleryjskiej ruchomej kolumnie). W końcu września 1863 r., przewożąc rozkazy o koncentracji kawalerii powstańczej i informacje o ruchu wojsk rosyjskich, dostał się w ręce żandarmerii rosyjskiej
…Przesłuchiwany był przez maj., barona Schwarza, z pochodzenia Niemca, zastępcę Naczelnika Wojennego Oddziału Kolei Warszawsko-Bydgoskiej i gen. maj., księcia Emila de Seyen Wittgenstein-Berlburg. Schwarz, który zasłyną z okrucieństwa w stosunku do powstańców i ludności ich wspierającej, chciał zmusić F. Kaliskiego do złożenia zeznań, zwłaszcza obciążających okolicznych ziemian. Początkowo obiecano mu znaczną nagrodę finansową za przekazanie informacji. F. Kaliski, który od początku śledztwa, konsekwentnie twierdził że nie brał udziału w powstaniu a rozkazy przenosił za opłatą pieniężną nie znając ich treści, odmówił składnia zeznań . Chcąc je wymusić Schwertz nakazał wymierzenie F. Kaliskiemu kary chłosty (sto uderzeń nahajką). Po jej wymierzeniu trafił na sześć tygodni do szpitala św. Antoniego we Włocławku, gdzie leczony był przez lekarza Michała Nowackiego (uczestnika powstania), a opiekowała się nim „siostra Maria” – Emilia Back z włocławskiej komórki Rady Opiekuńczej, na czele której stała w mieście Izabela Zbiegniewska.
Po wyleczeni z ran został F. Kaliski osądzony przez sąd wojskowy we Włocławku (koniec 1863) i skazany za udział w powstaniu na cztery i pół roku katorgi na Syberii. Odbywanie kary rozpoczął w połowie 1864 r., ponieważ znaczną część trasy na zsyłkę z innymi skazanymi z Włocławka i powiatu, odbyli pieszo. Z Syberii powrócił około 1869 r.
W końcu lat 80. XIX w. przeprowadził się z rodziną do Włocławka, gdzie założył i prowadził zakład krawiecki. Aktywnie działał w żydowskiej organizacjach społecznych. W okresie pierwszej wojny światowej czynnie wspierał inicjatywę budowy pomnika upamiętniającego poległych powstańców.
W uznaniu za jego zasługi został awansowany 22.VII 1921 r. na stopień podporucznika i uznany za weterana powstania styczniowego (pismo Nr 8703/VIII/64 Sekcja Opieki Ministerstwa Spraw Wewnętrznych).
Fabian Kaliski zmarł w 1926 r. we Włocławku i został pochowany z honorami wojskowymi na miejscowym cmentarzu żydowskim….

Ryszard Sobczak, Bogdan Ziółkowski [w;] Kazimierz Wielki oraz Niepospolici z Kowala i Okolic, Słownik Biograficzny i Kalendarium, pod redakcją Zdzisława Jana Zasady, Bogdana Ziółkowskiego, Włocławek-Kowal 2006, s. 93-94

Konwicki Franciszek (1876 [ur. Włocławek 2 X] – 1949). rzemieślnik, działacz społeczny, pierwszy prezydent Włocławskiej Izby Rzemieślniczej.

…. Od 1898 r. terminował, uczył się zawodu murarskiego u mistrza cechowego Adama Strzembowskiego, na wniosek którego został wyzwolony 22 X 1895 r. na czeladnika. Jednocześnie (w okresie nauki zawodu) ukończył szkołę rzemieślniczą niedzielną w zakresie elementarnym. Następnie przez kilka lat pracował w różnych warsztatach rzemieślniczych m.in. A. Blecherta i ojca J. Konwickiego. W czerwcu 1902 r. został wpisany do księgi zgromadzenia jako majster i rozpoczął samodzielną działalność rzemieślniczą. Stopniowo jego warsztat rozrósł się do małego przedsiębiorstwa budowlanego, zatrudniającego w latach 20. XX wieku od kilku do kilkunastu pracowników, wykonującego roboty budowlane dla indywidualnego budownictwa mieszkaniowego we Włocławku.

F. Konwicki był jednym z najbardziej aktywnych i cenionych działaczy cechowych i rzemieślniczych w mieście, pełniąc szereg funkcji w wspólnym cechu (zgromadzeniu) murarzy i cieśli (wieloletni starszy cechu) i instytucjach zrzeszających wszystkich rzemieślników we Włocławku. Uznanie zyskał jako osoba nie tylko działająca na- rzecz docenienia roli i znaczenia rzemiosła, występująca wobec władz w obronie jego interesów, ale i integrująca środowisko rzemieślnicze, arbiter w rozstrzyganiu sporów pomiędzy rzemieślnikami, postulująca większą ochronę i pomoc ze strony cechów dla czeladników, czy inicjator nowych form kształcenia i podnoszenia wiedzy zawodowej przyszłych mistrzów oraz rozwoju funkcji socjalnych cechu. Nowe prawo przemysłowe, uchwalone w 1927 r.. ustanowiło nową reprezentację samorządu rzemiosła w postaci Izb Rzemieślniczych. Rola Włocławka w rzemiośle województwa warszawskiego sprawiła, że stał się on w 1929 r. siedzibą Izby Rzemieślniczej, obejmującej zasięgiem działania całe to województwo, bez Miasta Stołecznego,… F. Konwicki znalazł się na pierwszym miejscu listy kandydatów na radców Izby z V obwodu wyborczego, obejmującego powiaty lipnowski. nieszawski i włocławski, a w wyniku wyborów został prezydentem Izby Rzemieślniczej na pierwszym plenarnym jej posiedzeniu w dn. 23 VI 1929 r., z która to datą Izba zainaugurowała działalność. Jej uroczyste otwarcie [dnia 17.11.1929 r.] połączone było z poświęceniem własnego lokalu przy ul. Kaliskiej l, z udziałem władz państwowych i kościelnych, a F. Konwicki przewodniczył tym uroczystościom.

Franciszek Konwicki idący w środku, w pierwszym rzędzie.

Pod jego kierownictwem opracowano m.in. nowe przepisy terminatorskie i regulaminy Komisji Egzaminacyjnych Mistrzowskich i Czeladniczych. Był również pomysłodawcą powołania Muzeum Rzemieślniczego i powstałego rok później Kujawskiego Klubu Wioślarskiego (rzemieślniczego), którego także był prezesem. Z ramienia Izby wchodził do zarządu Instytutu Szerzenia Praktycznej Wiedzy Przemysłowej, założonego w 1930 r. Funkcję prezydenta pełnił do 1932 r., …

Działalność w organizacjach rzemieślniczych nie była jedną dziedziną jego aktywności społecznej. Równie ważną kartę zapisał w historii Włocławskiej Ochotniczej Straży Pożarnej, której szeregowym członkiem został na początku XX wieku, ale od ok. 1910 r. zajmował w niej coraz bardziej eksponowane stanowiska. Od 1914 r wchodził już w skład kadry WOSP. W latach 1915 - 1919 był w niej dowódcą jednego z czterech oddziałów i na takiej funkcji występował jako naczelnik Zjazdu Straży Ogniowych Ochotniczych z terenu powiatów nieszawskiego i włocławskiego, który odbył się we Włocławku 21 IX 1919 r. W końcu tegoż roku został naczelnikiem Straży i z tego tytułu był w latach 1920 - 1922 po raz pierwszy członkiem jej zarządu. …

Z tytułu działalności w WOSP i pełnienia funkcji jej naczelnika w 1920 r. F. Konwicki odegrał ważną rolę w okresie przygotowawczym do obrony miasta przed wojskami bolszewickimi. W lipcu został członkiem włocławskiego Komitetu Obrony Narodowej i znacznie przyczynił się do jego aktywniejszej działalności. W dn. 29 VII 1920 r. Rada Miejska wybrała go na komendanta Straży Obywatelskiej. Uzyskał w głosowaniu poparcie 14 radnych, a jego kontrkandydat prof. Dezydery Sźymkiewicz sześciu.

W okresie okupacji niemieckiej F. Konwicki został w lutym 1940 r. wysiedlony przez obóz przejściowy w Łodzi do GG i skierowany do wsi Wilhelmówka. gm. Rudno. pow. Lubartów. Stąd jeszcze w tr. przeniósł się do Warszawy i zamieszkał u synowej Jadwigi, żony syna Adama. W Warszawie przeszedł gehennę powstania warszawskiego i wysiedlenia ludności cywilnej w październiku 1944 r., po jego upadku, do obozu w Pruszkowie. Po zakończeniu okupacji zamieszkał w Białokurach pod Kołobrzegiem, gdzie otrzymał gospodarstwo rolne Do Włocławka wrócił na przełomie 1948 i 1949 r. i zamieszkał u syna Bogumiła, przy ul. Leśnej.

Zmarł 28 VII 1949 r. we Włocławku i został pochowany na miejscowym cmentarzu komunalnym.

Bogdan Ziółkowski; Kownacki Franciszek (1876-1949) rzemieślnik, działacz społeczny, pierwszy prezydent włocławskiej Izby Rzemieślniczej [w:] Włocławski Słownik Biograficzny, pod redakcją Stanisława Kunikowskiego t. 5. Włocławek 2008, s. 66-68.

KWIATKOWSKI Wacław Antoni, (02.06.1929 - 20.04.1995) - inżynier starszy cechu, działacz
polityczny i społeczny.

űródła :
-APW., Akta Wojewódzkiego Komitetu Stronnictwa Demokratycznego
-Lista Kandydatów na Radnych Woj. Rady Narodowej we Włocławku. Okręg Wyborczy
Nr. 2 Komitet osiedlowy nr. 2 - śródmieście. Wacław Kwiatkowski -55 lat inżynier elektryk
rzemieślnik prowadzący zakład instalacyjny w Chełmicy. Gaz.Kuj. z dnia 13.06.1984
-Dzień Rzemiosła Włocławskiego, Wmurowanie aktu erekcyjnego, Wyróżnienie
zasłużonych [w] Ilustrowany Kurier Polski z dnia 20-21.04.1985
-Kto jest Kto, czyli włocławskie personalia: Wacław Kwiatkowski, Gaz. Kuj. z dnia 28.07.1985
-Włocławscy rzemieślnicy o swojej działalności ... , Ilustrowany Kurier Polski
z dnia 29.06.1988
-Kandydują na "Włocławianina Roku". ...Starszy Cechu Rzemiosł Różnych we Włocławku
Wacław Kwiatkowski ... [w:] Gazeta Kuj. z 04.01.1989
-Rody i Działacze Rzemiosła Pomorza i Kujaw, Bydgoszcz 1989
-Włocławscy rzemieślnicy, którzy nigdy jeszcze nas nie zawiedli, odpowiadając na apel swojego
byłego starszego Cechu Rzemiosł Różnych Wacława Kwiatkowskiego, obecnie
przewodniczącego WK SD we Włocławku ... Ilustrowany Kurier Polski z dnia 12.12.1989
-Sobczak R., Kwiatkowski Wacław Antoni (1929-1995), inżynier, starszy cechu, działacz
polityczny i społeczny, przewodniczący Wojewódzkiego Komitetu Stronnictwa Demokratycznego
we Włocławku [w] Włocłwski Słownik Biograficzny t. 4. Włocławek 2006 s. 75
-Zbiory rodzinne

ŁAZAREWICZ Jan, Dyrektor Izby Rzemieślniczej na woj. Warszawskie z siedzibą we Włocławku

X

űródła :
-Okólnik Izby Rzemieślniczej w Włocławku
-Plakat ... Kto chce uzdrowić gospodarkę miejską ten niech głosuje na listę Obywatelskiego
Komitetu Gospodarczego !..., [w] Starostwo Powiatowe we Włocławku 1918-1939
Referat bezpieczeństwa. Akta - Sprawy polityczne 1932, syg. 392. Zbiory AP O/Włocławek
-Działalność Izby [w] Sprawozdanie Izby Rzemieślniczej w Włocławku za rok 1933
Włocławek 1934.
-Działalność Izby [w] Sprawozdanie Izby Rzemieślniczej w Włocławku za rok 1934
Włocławek 1935.
-Zjazd Dyrektorów Izb Rzemieślniczych [w] Rzemieślnik z dnia 13.10.1935
-Kronika Izby Rzemieślniczej we Włocławku, [w] Echo Kujawskie, z dnia 06.04.1936.
-Nadanie Honorowego Członkowstwa Cechu Rzeźników i Wędliniarzy w Grojcu
Dyrektorowi Izby Rzemieślniczej P. Janowi Łazarewiczowi, [w] Echo Kujawskie
z dnia 27.02.1937.
-Dyrektor Izby Rzemieślniczej Płock ul. P.O.W. 8, J. Łazarewicz [w:] Kalendarz Kujawianin
na rok 1939. Wydawnictwo Bracia Piotrowscy Rok XIX Włocławek
-Zasada Z., Dzieje Straży Pożarnych Włocławka oraz Powiatu Włocławskiego ...
(1874-2004), s. 165. Włocławek 2004.

Matuszewski Szczepan - Rzemieślnik branży szewskiej, zginął broniąc dzwonów w Bazylice Katedralnej w 1918 roku.

ks. MOCZYŃSKI Leon, (29.03.1860 - 11.06.1914 ) - , ksiądz, wychowanek, a potem profesor Seminarium Duchownego we Włocławku, założyciel włocławskich chórów katedralnych m.in. chóru LUTNIA.

…Z Włocławkiem Leon Moczyński związany był nie tylko przez studia seminaryjne, ale także przez całą późniejszą działalność (przez niemal 30 lat) Po święceniach pracował jako katecheta w szkołach podstawowych. Przez 18 lat był profesorem młodzieży żeńskiej. Od 1885 do 1891 r. należał do kolegium wikariuszy katedry Włocławskiej. Jednocześnie od 1889 do 1891 r. pełnił funkcję kapelana bp. Bereśniewicza. W latach 1890-1914 był profesorem muzyki i śpiewu w seminarium włocławskim. Od roku 1909 należał do zespołu redakcyjnego czasopisma teologicznego „Ateneum Kapłańskie” i zajmował się także jego korektą. Formalnie mianowany był w latach 1892-1902 administratorem parafii Chwalborzyce, a później od 1903 do 1914 r. proboszczem parafii w Radziejowie.

Zdjęcie przedstawia członków chórów założonych przez ks. Leona Moczyńskiego (na zdj. widoczny w drugim rzędzie, trzeci od lewej).
Pierwszy od lewej siedzi Jan Moszczyński - przedsiębiorca i rzemieślnik.
Fotografia pochodzi ze zbiorów Henryki Ostrowskiej z domu Moszczyńska

… Założył i prowadził we Włocławku trzy chóry, a mianowicie: chór złożony z kleryków (zwany seminaryjny, powstał w 1886 r. ), chór męski do którego należały osoby świeckie z miasta (założony w 1888 r. po zniesieniu dawnej orkiestry katedralnej) i chór chłopięcy (należeli do niego chłopcy w wieku od 8 do 14 lat) na wielkie uroczystości te trzy chory śpiewały razem pod batutą ks. Moczyńskiego. Występowały one pod nazwą „Chóry Katedralne”, wykonując podczas uroczystości katedralnych rzymskie melodie hymny i pieśni. Po sprowadzeniu nowych ksiąg liturgicznych na stale wprowadzono do repertuaru chórów chorał gregoriański utwory klasyczne polifonii kościelnej w duchu polifonii G.P. Palestriny, odrzucając lokalne melodie i śpiewy. W repertuarze chóró znalazły się utwory, jak: Oquanm amabilis i Dobra noc ks. J. Surzyńskiego…

űródło:

Jozef Nowak [w:] Włocławski Słownik Biograficzny pod redakcja Stanisława Kunikowskiego, T. VI, Włocławek 2011, s. 105-108

Nowacki Kazimierz (08.03.1907-02.02.1973), s. Leonarda i Józefy zd. Kalinowskiej, Starszy Cechu Rzemiosł Różnych we Włocławku.

Kazimierz Nowacki urodził się 8 marca 1907 r. we Włocławku na Kujawach. Pochodził z rodziny o tradycjach rzemieślniczych - jego ojciec Leonard był mistrzem branży cholewkarskiej. Zapewne w warsztacie ojca pobierał pierwsze nauki rzemiosła. Od października 1945 r. prowadził samodzielny zakład cholewkarski we Włocławku przy ul. Waryńskiego [Brzeskiej] 16, gdzie zatrudniał 3 pracowników.
W 1951 r. został powołany na stanowisko Prezesa Okręgowego Związku Cechów we Włocławku, a po reorganizacji biura Cechu, zarządzeniem Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Bydgoszczy z dnia 23 grudnia 1953 r. na stanowisko Starszego Cechu Rzemiosł Różnych. W 1956 r. na Walnym Zgromadzeniu Delegatów ponownie wybrany do Zarządu Cechu, jednakże już w sierpniu 1957 r. rezygnuje z zajmowanej funkcji
i przechodzi na emeryturę.
Oceniany był jako dobry organizator. W pracach pomagał kolegom, służył fachową oceną i radami zawodowymi. Swym podejściem zjednywał sobie rzemieślników, przez co cieszył się szacunkiem i posłuchem wśród otoczenia.
W latach aktywności zawodowej udzielał się społecznie i politycznie. Był członkiem PZPR, Towarzystwa Przyjaźni Polsko Radzieckiej i Ligi Polskiej Żołnierzy. Należał także do Pomocniczej Spółdzielni Skórzanej oraz do sekcji motorowej Klubu „Spójnia”. Brał czynny udział w zebraniach rzemieślniczych, od sierpnia 1945 r. zasiadał także w komisji czeladniczej. Pracy zawodowej oddawał się z zamiłowaniem, własny czas wolny poświęcał na przeprowadzanie wykładów z uczniami przygotowującymi się do rzemiosła (wyszkolił 14 uczniów). Za pracę społeczną został odznaczony w 1956 r. srebrnym krzyżem zasługi.
Był dwukrotnie żonaty. 27 grudnia 1969 r. zawarł w Lipnie pnownie małżeństwo z Anielą Madajczyk, z którą zamieszkał przy pl. Dekarta. Zmarł 2 lutego 1973 r. w Toruniu.

űródła:
Archiwum Państwowe we Włocławku:
- Akta stanu cywilnego Parafii Rzymskokatolickiej Włocławek, sygn. 210
- Miejska Rada Narodowa i Zarząd Miejski we Włocławku, sygn. 269
- Prezydium Miejskiej Rady Narodowej we Włocławku, sygn. 1308, 1310
Dz. Urz. WRN w Bydgoszczy 1955 nr 9, poz. 36-37

Archiwa prywatne:
- Zygmunta Gdanieca
- Ryszarda Sobczaka

Zygmunt Gdaniec, Tomasz Michalski, Ryszard Sobczak

PIASECKI Antoni Szczepan, (26.12.1855 - 10.02.1939) - mistrz tapicerski

X

űródła :
-Piasecki Antoni, Arbeiterbuch. LIVRET D,OUVRIER. 1876 - 1878, w zbiorach CRR we
Włocławku
-Lista Członków Tow. Rzem. i Przem. w Włocławku 1912, w zbiorach CRR we Włocławku
-Pismo Włocławskie Towarzystwo Pożyczkowo-Oszczednościowe Dla Chrześcijan,
luty 1914 w zbiorach CRR we Włocławku
- Meble [w] Księga adresów Polski (wraz z W. M. Gdańskiem) dla handlu, przemysłu,
rzemiosła i rolnictwa rok 1930, Warszawa 1930, s. 2057.
-Inicjatorami i założycielami Chrześcijańskiego Towarzystwa Rzemieślników
i Przemysłowców we Włocławku byli p. p. Antoni Piasecki ... [w:] Sobczak R., Ziółkowski B.
Materiały űródłowe Do Dziejów Chrześcijańskiego Towarzystwa Rzemieślników
i Przemysłowców Polskich [w:] Zapiski Kujawsko-Dobrzyńskie Tom - 22 Kujawy Wschodnie
I Ziemia Dobrzyńska w Czasach Nowożytnych, Włocławek 2007, s. 129-139.
-Cieślak M., Historia i Działalność Chrześcijańskiego Towarzystwa Rzemieślników
i Przemysłowców Polskich we Włocławku w latach 1905-1935 [w:] Rocznik Muzelny
Tom XII, Włocławek 2008, s. 167-187.
 

Druh RETECKI Władysław Karol (04.11.1909 - 1988) mistrz dekarski

X

Retecki Władysław Karol ur. się we Włocławku, syn kowala Józefa i Zofii Gruntowskiej; żonaty z Helena Kijanowską, krawcową.
W latach 1926-1932 pracował w Fabryce Papy i Robót Dekarskich we Włocławku, gdzie uczył się dekarstwa. Egzaminy czeladnicze zdał w 1933, a mistrzowskie w 1938 we Włocławku. Tamże ukończył Państwowa Szkołę Handlową. W latach 1933-1985 prowadził własny zakład dekarski we Włocławku przy ul. Łęgskiej 52. Wykształcił 12 uczniów, wśród nich syna Andrzeja. W 1985 przeszedł na emeryturę.
Członek Cechu Rzemiosł Różnych we Włocławku, przewodniczący Komisji Rewizyjnej; współzałożyciel Spółdzielni Rzemieślniczej Branży Budowlanej we Włocławku w 1949, i pierwszy prezes jej zarządu w latach 1949-1975. Był członkiem Towarzystw Gimnastycznego "Sokół" we Włocławku (1923-1939),....
Czytaj więcej: Retecki Władysław Karol ... [w:] Rody i Działacze Rzemiosła Pomorza i Kujaw, Bydgoszcz 1989, s. 130

űródła :
-Członek Kujawskiego Klubu Wioślarskiego Rzemieślniczego (którego Statut został zatwierdzony przez Wojewodę Warszawskiego 24.05.1930, LBS IV-6/4 wciągnięty do rejestru pod Nr. 2335, ...)
-Zaświadczenie Zarządu Miasta we Włocławku z 10.03.1938. Stwierdza się że p. Władysław Retecki zamieszkały w Włocławku przy ul. Kościuszki 26, prowadzi na własny rachunek Dekarstwo od 1934 , bez przerwy do dnia dzisiejszego ....[w:] zbiorach Archiwum Państwowego w Toruniu O/Włocławek. Zespół Zarząd Miasta Włocławek 1918-1939, sygn. 2208- zaświadczenia o samoistnym prowadzeniu rzemiosła. (kopie w zbiorach autora)
-Druh Retecki W., K., zostaje wybranym do Komisji Rewizyjnej na Walnym Rocznym Zebraniu K.K.W.R (Kujawski Klub Wioślarski Rzemieślniczy) w dniu 30.01.1949.
-Cech Rzemiosł Różnych we Włocławku [w:] Rzemiosło regionu pomorsko-kujawskiego w 40-lecie PRL, Bydgoszcz 1985, s. 66-67
-Kobendza R., L., Zarys Dziejów Wioślarstwa we Włocławku 1886-1939, Włocławek 1990
-Jarzębowski R., Włocławskie Towarzystwo Wioślarskie, Włocławek 1991
-Kobendza R., L., Zarys 80-letniej Działalności Polskiego Związku Towarzystw Wioślarskich, Warszawa 2001
-Kobendza R., L., Warszawskie Towarzystwo Wioślarskie 1878-1939, Gorzów Wielkopolski 2003
 

RÓŻAŃSKI Feliks, (27.05.1890 - 06.06.1964) - mistrz malarski

X

űródła :
-Sukces naszych kolarzy w Grudziądzu, [w] Słowo Kujawskie z dnia 01.10.1926
-Księga adresów Polski (wraz z W. M. Gdańskiem) dla handlu, przemysłu, rzemiosła
i rolnictwa rok 1930, Warszawa 1930
-Towarzystwo Kolarzy we Włocławku-Władze [w] Kujawianin Kalendarz na rok 1930.
Wydawnictwo Braci Piotrowskich Rok X Włocławek.
-Lista kandydatów na radnych miasta Włocławka Okręgu Wyborczym Nr VI
[w] Inwentarz Akt miasta Włocławka 1918-1939, AP O/Włocławek
-Członkowie Cechu Malarzy i Lakierników powołali Zarząd w skład którego weszli, St. Cechu
Różański F. podstarszy Zimecki H., członkowie Zarządu, Kowalewski W., Drzewiecki J.,
Skalski S. i Zimecki T... [w] Wiadomości Włocławka, z dnia 28.03.1945
-Zarząd Związku Rzemiosła we Włocławku na zebraniu 09.04.1945 ukonstytuował się
następująco: Prezes Różański F., V prezes Dzięciołowski T., sekretarz Jakubowski J., [w]
Wiadomości Włocławskie z dnia 20.04.1945
-Powiat Włocławski, (Grupa budowlana i mineralna, branża - malarstwo) [w:] Księga
Rzemiosła Polskiego, Łódź 1949, s. 315
-Rzemiosło regionu pomorsko-kujawskiego w 40-lecie PRL, Bydgoszcz 1985
-Kolarstwo [w] Włocławski Sport, Jarzębowski R., WTN 1992, s. 28 i 68.

Sajnok Zygmunt

(1921–1998), mistrz Krawiecki, nauczyciel zawodu, działacz społeczny, kontynuator oraz inicjator nowych czynów społecznych rzemiosła Włocławskiego dla miasta i powiatu. St. Cechu Rzemiosł Różnych we Włocławku w latach 1968-1981.
Przewodniczący MK SD we Włocławku

Urodził się 02. 08.1921 r. w Przedczu, woj. Konińskim, w rodzinie utrzymującej się z ogrodnictwa był synem Aleksandra i Antoniny z d. Kopoczyńska.
Po ukończeniu w Przedczu 1935 r. (7-klasowej) szkoły podstawowej w tym samym roku podjął praktyczną naukę zawodu krawieckiego w zakładzie krawieckim T. Tomczaka we Włocławku którą ukończył w 1938 r. W latach 1938-1939 kontynłuje pracę w tym zakładzie jako czeladnik.
W okresie okupacji 1940 - 1945 zatrudniony jest jako czeladnik w zawodzie krawieckim we Włocławku ul. 3-go Maja - firmie branzowej prowadzonej przez Paula Frytza. W firmie tej pracuje też jako krawcowa Stanisława Zakrzewska – narzeczona Zygmunta Sajnoka.

Zdjęcie pochodzi ze zbiorów Anny Sowińskiej, córki Zygmunta Sajnoka.

űródła :
-Zygmunt Sajnok, art. (bek), [w] Ilustrowany Kurier Polski z po 11 luty 1971
-Sztandar dla włocławskiego rzemiosła, [w] Gazeta Kujawska z dnia 20.09.1972
-Reagujemy natychmiast [w] Gazeta Kujawska z dnia 06.01.1975
-Rody i Działacze Rzemiosła Pomorza i Kujaw, Bydgoszcz 1989
-Boczarski J., Dzieje Włocławka kronika wydarzeń w latach 1970-2005
część -I- 1970-1989. Włocławek 2006, s. 202.

Skrobecki Józef Kalasanty Teodor (1863 r. - 1938 r.) - Rzemieślnik w branży ślusarskiej, następnie właściciel fabryki kutego żelaza przy ul. Biskupiej we Włocławku.

SOBCZYK Wacław - Sekretarz w Izbie Rzemieślniczej we Włocławku, patrz Tablica Pamiątkowa hol
Urząd Miasta

X

űródła :
-...Kierownikiem Izby został p. Sobczyk Wacław Kierownik wydziału statystycznego Magistratu
Miasta Włocławka. [w] Życie Włocławka i okolic, czerwiec, lipiec, sierpień 1929 r.
-Zasada Z., Dzieje Straży Pożarnych Włocławka oraz Powiatu Włocławskiego na Tle Historii
Ochrony Przeciwpożarowej Kujaw Wschodnich (1874-2004), Włocławek 2004, s. 164.

Druh SKIERMAŃSKI Feliks (10.11.1887 -) - mistrz zduński, Honorowy Prezes Kujawskiego Klubu
Wioślarskiego Rzemieślniczego we Włocławku

X

űródła :
-Księga adresów Polski (wraz z W. M. Gdańskiem) dla handlu, przemysłu, rzemiosła
i rolnictwa rok 1930, Warszawa 1930
--Członek Kujawskiego Klubu Wioślarskiego Rzemieślniczego (którego Statut został zatwierdzony przez Wojewodę Warszawskiego 24.05.1930, LBS IV-6/4 wciągnięty do rejestru pod Nr. 2335, ...)
-Włocławska Wytwórnia Kafli, ul. Mazowiecka 10, tel. 314 [w] Włocławek i Powiat
Włocławski - Kujawianin Kalendarz na rok 1933, Wydawnictwo Bracia Piotrowscy Włocławek
-Wieczór Karnawałowy Rzemieślniczego Klubu Wioślarskiego [w] Echo Kujawskie
z dnia 05.02.1937
-Spis właścicieli zak. rzemieślniczych na terenie Włocławka ... , [w] Jednodniówka
Związku Rzemieślników Chrześcijan we Włocławku wydana z racji otwarcia II Wiosennych
Targów Rzem. Chrześcijańskiego we Włocławku, Włocławek 06.06.1937
-Kujawski Klub Wioślarski, Włocławek, Piwna 1, założony 1930. Zarząd: Bocheński Adam,
wiceprezes Skiermański Feliks ... [w] Kujawianin Informator Handlowo Przemysłowy 1938.
-Akt Erekcyjny Poświęcenia Sztandaru Kujawskiego Klubu Wioślarskiego Rzemieślniczego we
Włocławku dnia 25.08.1947 roku w Bazylice Katedralnej we Włocławku
-Włocławska Wytwórnia Kafli i Doniczek, F. Skiermański, Mazowiecka 10 [w] Informator
Branżowy Województwa Pomorskiego, Toruń 1948
-Protokół Walnego Rocznego Zebrania K.K.W.R. we Włocławku, odbytego w dniu
30.01.1949 w zbiorach CRR we Włocławku
-Powiat Włocławski (Grupa budowlana i mineralna, branża - zduństwo) [w:] Księga Rzemiosła
Polskiego, Łódź 1949, s. 315

STASZEWSKI Bronisław (24.12.1905 -)

X

űródła :
-Wyróżnienia dla najlepszych, [w] Gazeta Kujawska z dnia 21.09.1972

SZTEJNER Bolesław Julian, (1861 - 12.06.1921) - rzemieślnik branży fotograficznej, Naczelnik Ochotniczej Straży Pożarnej we Włocławku

űródła :
-Przewodnik Polskich Firm Po Włocławku, Włocławek 1912
-Lista Członków Towarzystwa Rzem. i Przem. w Włocławku 1912
-Kalendarz Kujawianin na rok 1913 i na rok 1917
-Pismo Włocłwskie Towarzystwo Pożyczkowo-Oszczednościowe Dla Chrześcijan,
luty 1914 w zbiorach CRR we Włocławku
-Ś. p. Bolesław Sztejner [w] Gazeta Kujawska z dnia 14.06.1921
-Pracownia fotograficzna z przełomu XIX-XX w. ze zbiorów zakładu fotograficznego
-"K. Szałwiński" Włocławek 1991
-Zasada Z., Dzieje Straży Pożarnych Włocławka Oraz Powiatu Włocławskiego na Tle
-Historii Ochrony Przeciwpożarowej Kujaw Wschodnich (1874-2004), Włocławek 2004
-Warsztaty i zakłady fotograficzne we Włocławku i okolic od około 1865 do 1990, więcej
http://rzemioslo.q4.pl/?id=5&ri=320&tr=0.18.52.320&l=1
-Zbiory prywatne
 

SZYMAŃSKIi Stanisław, (17.02.1925 - 29.02.2004) - nauczyciel zawodu, mistrz stolarski.
Uczestnik II wojny światowej 1943 - 1945, na Bałkanach.
Po powrocie do kraju przystąpił do organizacji, p.n. Ruch Oporu Armii Krajowej, na ziemi Kujawskiej. Aresztowany
i skazany wyrokami najcięższymi wraz z kolegami. O swoim życiu mówił "Los tak chciał, przeżyłem".
Pomaga innym w potrzebie różnej i różnych. Uczestniczy w procesach sądowych weryfikacyjnych, w celu
wyrównania krzywd i śmierci męczeńskich tysięcy polskich obrońców Ojczyzny. Im też był zobowiązany zachować pamięć publiczną dla potomnych.
Zbudował pomniki: w Babiaku na cmentarzu w dniu 16.09.1992. W Znaniewie, gm. Topólka, pow. Radziejów, w dniu 16.09.1995 r., Szkole Podstawowej nadał im. Armii Krajowej, ufundował Sztandar. Zbudował Pomnik poległym
pięciu żołnierzom ROAK.
Nadał wspólnie, imię generała Tadeusza Kutrzeby dowódcy Armii Poznań, z 1939 roku, oraz wbudowania tablicy pamiątkową, upamiętniającej pobyt, w pałacu, w którym mieści się obecnie Szkoła Podstawowa, w Mchówku, wspomnianego generała wraz z z Jego Sztabem Armii Poznań.

Na zdjęciu podczas mszy świętej polowej w Znaniewie (17.09.1995) celebrowanej przez ks. biskupa Romana
Andrzejewskiego, pan Stanisław Szymański.

Odznaczony: Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia -1994 r.
Złotym Medalem im. Jana Kilińskiego
Srebrną Odznakom za Szkolenie Uczniów
Odznaka Weterana Walk o Niepodległość 1991 r.
Odznaka Monte Cassino, Maj 1944 - 1994 r.
Odznaka "KS" Kara - Śmierci, 1995 r.

űródła :
-Informator o nielegalnych antypaństwowych organizacjach i bandach zbrojnych działających
w Polsce Ludowej w latach 1944 - 1956, Lublin 1993
-W 48 rocznicę - 17 Września w Znaniewie, [w] Tygodnik Rzemieślnik, z dnia 17.09.1995,
-Kozłowski R., Czerwony Włocławek, Włocławek 2000
-Sylwetki skazanych na śmierć [w:] Biegański Z., Sądownictwo i skazani na śmierć
z przyczyn politycznych w woj. pomorskim (bydgoskim) w latach 1945 - 1956
Bydgoszcz 2003
-Zbiory prywatne.
 

SZYSZKOWSKI Leon, (11.04.1914 ) - mistrz ślusarski i inst. centralnego ogrzewania

ŚWITALSKI Władysław (1904-1980) mistrz, właściciel zakładu jubilersko-grawerskiego.

Urodził się 11.04.1904 r. we Włocławku. Był synem Jana i Konstancji z d. Karpińskiej. Miał czworo rodzeństwa. Po ukończeniu szkoły powszechnej, zawodu złotnika uczył się u włocławskiego mistrza Mojżesza Rabina, a także doskonalił się w zawodzie w Warszawie. Według wpisów w niemieckiej książeczce pracy (Arbeitsbuch) uczył się zawodu w l. 1918-1921 jako grawer we Włocławku i wykonywał go od 1933 do 17.11.1941.

Prawdopodobnie samodzielna działalność zawodową rozpoczął w 1937 lub 1938. Z chwilą wybuchu wojny cała rodzina Świtalskich mieszkała na pl. Wolności, a następnie została przeniesiona na ul. 3 Maja. Początkowo, do 17.11.1941 Świtalski W., wykonywał swój zawód, następnie od 25.11.do 02.02.1942 pracował jako zegarmistrz . W okresie od 01.03.1943 do 28.05.1943 zatrudniony był w fabryce mano-metrów i termometrów Ignacego Ciechórskiego, (okupacyjny właściciel Masing Waldemar), a już 15.06.1943, pracował w zakładzie Madalińskiego A., przy ul. Tumskiej, gdzie wykonywał zabawki z drewna. Po wyzwoleniu Włocławka, 20.01.1945, przystąpił do uruchomienia zakładu w dawnym miejscu, tj. na pl. Wolności 20. Możliwe było to dzięki narzędziom, które ukrył na początku wojny, ..... Zakres prac wykonywanych przez włocławskiego jubilera był bardzo szeroki, m. in. wykonywał wszelkie prace złotnicze, jubilerskie (jako jedyny w Włocławku wyceniał brylanty) i grawerskie. Wytwarzał również pieczątki kauczukowe, ... faksymile podpisów, kamienie do plombownic, emblematy, medaliki, gwoździe pamiątkowe, herby Włocławka, ...grawerowane napisy na pucharach dla zakładów włocławskich oraz LZK, WTW, Straży Pożarnej, Cechu Rzemiosł Różnych, a także na medalach sportowych, tabliczki na drzwi itp. Wykonywał również odznaki, brosze, medaliki, pierścionki,... naprawiał i konserwował m. in. monstrancje, a także wykonywał odznaki godności członków kapituły włocławskiej, tzw. dystynkteria (krzyże kapitulne). Swoje wyroby sygnował inicjałami WS. ... Ważną rolę w życiu Świtalskiego W., odgrywała praca społeczna, która przejawiała się aktywnością w wielu organizacjach. Przed wojna należał do Związku
Młodzieży Pracującej "Spójnia" Zaraz po wojnie włączył się do prac nowo powstałego Cechu Zegarmistrzów, Jubilerów, Grawerów i Optyków we Włocławku. Ponadto w samorządzie rzemieślniczym pełnił funkcje, będąc m. in. członkiem Komisji Historycznej włocławskiej organizacji cechowej, ... W 1950 w związku z zarządzeniem wojewody pomorskiego z dnia 11 lutego br. w sprawie powołania zjednoczonych cechów rzemieślniczych tj. włączenia istniejących do nowo powstałych Świtalski W., objął funkcje podstarszego Cechu Rzemiosł Metalowych i Elektrotechnicznych we Włocławku. Świtalski W., należał do najstarszych działaczy SD, ... Zmarł 18.11.1980 i został pochowany przy alei głównej cmentarza komunalnego we Włocławku. Związek małżeński zawarł w 1932 r. z Paprocką Stefanią. Miał dwie córki: Helenę (ur. 1933) i Teresę (ur. 1938).

Na zdjęciu: Władysław Świtalski (w środku)

Czytaj więcej: Cieślak M., Włocławski Słownik Biograficzny T. IV, s. 159-160.

WALTER Rudolf (Roman), (08.03.1874 - 25.11.1955) - mistrz tapicerski

Wystawa Rzemiosła w Gdyni w czerwcu 1937 roku, stoisko tapicera - Rudolfa Waltera z Włocławka. Zdjęcie pochodzi ze zbiorów Józefa Bogusiaka.

X


Zdjęcie z okresu II Wojny Światowej pochodzi ze zbiorów Józefa Bogusiaka. Na zdjęciu m.in. mężczyzna o nazwisku Paustian (2 od lewej), Władysław Walter (4 od lewej), Rudolf Walter (5 od lewej) i mężczyzna o nazwisku Jaźwiecki (1 od prawej).

űródła :
-Lista Członków Tow. Rzem. i Przem. w Włocławku 1912, w zbiorach CRR we Włocławku
-Zakład Tapicersko-Dekoracyjny i Meblowy Włocławek, Tumska 1, róg Starego Rynku,
[w:] Kalendarz Kujawianin na rok 1913, s. 22.
-Pismo Włocławskie Towarzystwo Pożyczkowo-Oszczednościowe Dla Chrześcijan,
luty 1914 w zbiorach CRR we Włocławku.
-Przegląd Firm, [w:] Jankowski S., Przewodnik Ilustrowany Po Włocławku,
Włocławek 1922 s. 9.
-Księga adresów Polski (wraz z W. M. Gdańskiem) dla handlu, przemysłu, rzemiosła
i rolnictwa rok 1930, Warszawa 1930 .
-Statut Cechu Rymarzy, Siodlarzy, Tapicerów i Powroźników we Włocławku, z dnia
25.10.1936. zatwierdzony przez Starostwo Powiatowe we Włocławku pismem Nr LPH-10-2
z dnia 07.06.1937, podpis Starosta Powiato. - Gajzler
-Lista zgłoszonych kandydatów na radnych w Okręgu Wyborczym Nr V, z listy
Stronnictwa Narodowego [w] Inwentarz Akta Miasta Włocławka 1918-1939,
AP O/Włocławek
-Spis właścicieli zak. rzemieślniczych na terenie Włocławka ... , [w:] Jednodniówka
Związku Rzemieślników Chrześcijan we Włocławku wydana z racji otwarcia II Wiosennych
Targów Rzem. Chrześcijańskiego we Włocławku, Włocławek 06.06.1937
-Cech Tapicerów, Rymarzy i Siodlarzy wyłonił swój Zarząd w osobach, St. Cechu Walter R.,
podstarszy, Cechu Dzięciołowski T., członkowie Zarządu Dębczyński L., Tomaszewski J.
i Michalski E., [w] Wiadomości Włocławskie z dnia 28.03.1945
-Został uruchomiony Zakład Tapicersko - Dekoracyjny, R. Waltera we Włocławku,
ul Tumska 1 (istniejący od 1904), [w:] Wiadomości Włocławka z dnia 1/2.04.1945
-Sobczak R., Ziółkowski B., Materiały űródłowe Do Dziejów Chrześcijańskiego
Towarzystwa Rzemieślników i Przemysłowców Polskich we Włocławku [w:]
Zapiski Kujawsko-Dobrzyńskie Tom - 22 Kujawy Wschodnie I Ziemia Dobrzyńska w Czasach
Nowożytnych, Włocławek 2007, s. 129-139.
-W 1935 r. ostatni zarząd Towarzystwa tworzyli ... Walter Rudolf ... [w:] Cieślak M.,
Historia i Działalność Chrześcijańskiego Towarzystwa Rzemieślników
i Przemysłowców Polskich we Włocławku w latach 1905-1935 [w:] Rocznik
Muzealny Tom XII, Włocławek 2008, s. 181, 182 i 186.
-Patrz też, Wykaz nauczycieli z Włocławka i rejonu, którzy zginęli na frontach
II wojny światowej lub zostali zamordowani w obozach koncentracyjnych
i "Kaźniach" hitlerowskich [w:] Małkowski Z., Słomski M., Eksterminacja nauczycieli
Włocławka i rejonu w latach II wojny światowej 1939-1945 Włocławek 2004
-Patrz też, Tajne Nauczanie i Życie Kulturalne we Włocławku [w:] Ziółkowski B.,
Tajne Nauczanie i Konspiracyjna działalność Kulturalna na Kujawach wschodnich i ziemi
dobrzyńskiej (powiat lipnowski) w latach 1939-1945. Włocławek 2006.

WALTER Władysław Michał, (23.05.1907 - 09.05.1981) - członek Komitetu Reaktywującego
Włocławskie Cechy Rzemieślnicze, Starszy Cechu - Rymarzy Siodlarzy i Tapicerów,
pracownik Biura Cechu Rzemiosł Różnych we Włocławku.

űródła :

Nr 1140. 1815 styczeń 3, Linz nad Dunajem
List wędrowny na nazwisko Karola Waltera, czeladnika czerwono-garbarskiego z Warszawy, wydany przez starszych Cechu Czerwonych Garbarzy Linz, stwierdzając, że czeladnik pracował u nich przez 2 tygodnie.
Dok. Pap., lit., wstawki rekopim..; k. 1; wys. 330, szer. 400. U góry dwugłowy orzeł cesarski z koroną, a w górnej części treść listu, w dolnej – obrazek przedstawiający wędrówkę rzemieślników. Na odwrocie wymeldowania czeladnika, wędrującego w 1816 r., z siedemnastu różnych miejscowości, opatrzone pieczęciami policyjnymi. Jęz. niem.
Władysław Walter, mistrz tapicerski, Włocławek, ul. Tumska 1.

Nr 1141. 1815 luty 12, Zaleszczyki
List wędrowny na nazwisko Karol Walter, czeladnik czerwono-garbarskiego z Warszawy, wydany przez starszych i mistrzów Cechu Czerwonych Garbarzy miasta Zaleszczyki, stwierdzający, że czeladnik pracował u nich przez 18 tygodni.
Dok. Pap., lit., wstawki rękopism.; k. 1; wys. 390 szer. 490; u góry orzeł cesarski z koroną, u dołu pieczęć okrągła z emblematami garbarzy, podtrzymywanymi przez dwa lwy, napis częściowo zatarty; . Na odwrocie wymeldowania czeladnik wędrującego w 1815 r., z różnych miejscowości na drodze do Preszburga. Na końcu notatka : . Jęz. niem.
Władysław Walter, mistrz tapicerski, Włocławek, ul. Tumska 1.

Nr 1142. 1815 listopad 26, Offen
List wędrowny na nazwisko Karola Waltera, czeladnika czerwono-garbarskiego z warszawy, wydany przez starszych i wszystkich współmistrzów Obywatelskiego Rzemiosła Czerwonych Garbarzy w mieście Offen, stwierdzając, że czeladnik pracował u nich przez 6 tygodni.
Dok. Pap., wstawki rękopism.; k. 1: wys. 395. szer. 485; u góry orzeł carski z koroną i widok miasta Offen. Pieczęć lakowa zatarta. Lit, Georg Nikolaisz, Wienne 1760. Jęz. niem,
Władysław Walter, mistrz tapicerski, Włocławek, ul. Tumska 1.

Nr 1143. 1818 marzec 24, Przesnysz
List majstrowski na nazwisko Karola Waltera, wydany przez Urząd Starszych Zgromadzenia Garbarskiego w Przysnyszu, stwierdzający, że Walter uznany został za mistrza i wpisany do Księgi Zgromadzenia Garbarzy.
Dok. Pap., lit., wstawki rękopism.; k. 1; wys. 320 szer. 387: u dołu orzeł dwugłowy i trzy korony, na jego piersiach orzeł polski. Pieczęć lakowa, odciśnięta przez papier, zatarta. Jęz. Pol.
Władysław Walter, mistrz tapicerski Włocławek, ul. Tumska 1.

[w:] BIBLOTEKA TYSIACLECIA RZEMIOSŁA POLSKIEGO - 4 - Polskie zabytki cechowe Archiwalia, s. 129 i 130, Muzeum Historyczne m. st. Warszawy , Warszawa 1961.

-Protokoł z posiedzenia czeladzi rymarzy, siodlarzy i tapicerów odbytego
dnia 21.02.1931 r., w lokalu T-wa Rzem. i Przem. Polskich ul. Kościuszki 6. Zob. szerzej Statut
Wydziału czeladników przy Cechu tapicerów, rymarzy i siodlarzy z opinią U.W.
Wydz. Przemysłu w Warszawie znak. L.PH.I. I-2-16, Warszawa 08.11.1930
-Księga Rzemiosła Polskiego, Łódź 1949
-Pomnik rzemiosła włocławskiego na tysiąclecie, [w] Ilustrowany Kurier Polski
z dnia 17.11.1962.
-Wielki dzień rzemiosła włocławskiego, [w] "Ilustrowany Kurier Polski" z dnia 26.11.1963
-Relacje seniorów rzemiosła włocławskiego
-Zbiory prywatne

WILCZYŃSKI Stanisław - Mistrz branży zduńskiej

ZIELIŃSKI Wiesław, (20.09.1943 - 25.11.1988) - Członek Zarządu Izbu Rzemieślniczej
w Bydgoszczy, Pełnomocnik Zarządu na województwo włocławskie

Żródła :
-Rzemiosło regionu pomorsko-kujawskiego w 40-leciu PRL, Bydgoszcz 1985
-Zbiory rodzinne
-Zbiory prywatne

KILIŃSKI Jan (1760 - 1819) - Patron Rzemiosła Polskiego

Jan Kiliński, syn mistrza murarskiego z Trzemeszna, tragicznie zmarłego Augustyna i Marcjanny, dwukrotnie wstępował w związki małżeńskie. Po raz pierwszy ożenił się ok. 1784 roku z urodziwą 17 - letnia Marianną Rucińską , córka Adama i Julianny, pochodzącej z Czerwińska. Ze związku tego było sześcioro dzieci. Czterech synów: Franciszek, Wawrzyniec, Jan i Tadeusz oraz dwie córki: Marianna i Agnieszka.
W 1789 r. Jan już jako majster szewski przybył z Wielkopolski, zakupuje kamienicę w Warszawie przy ul. Dunaj pod nr 145. W owych czasach było regułą, że każdy ambitny, przedsiębiorczy rzemieślnik dążył do zdobycia własnej posesji, umożliwiło to ubieganie się o stanowisko w cechach i władzach miejskich. W 1792 r. zostaje radnym. Wyborny mówca i dobry organizator wkrótce zdobywa znaczną popularność w kręgach warszawskiego rzemiosła. Ubiera się po pańsku, chodzi w kontuszu, żupanie, czerwonych butach z czapką rogatywką buńczucznię założoną na bakier. Wczasach powstania kościuszkowego Jan Kiliński stanął na czele mieszczaństwa warszawskiego i odegrał istotną rolę w krwawych walkach ulicznych, które doprowadziły do wypędzenia wojsk carskich z Warszawy. W dniu 19.04.1794 r. wszedł do Rady Zastępczej Tymczasowej jako jedyny przedstawiciel rzemiosła.
Nie zaniedbywał spraw profesjonalnych. W okresie Insurekcji w warsztacie Jana, znakomitego i popularnego majstra, było zatrudnionych aż dziewięciu pracowników. Nie wszyscy wiedza, że Jan Kiliński był szewcem obuwia Damskiego.
Dla sprawy niepodległości nie szczędził swej krwi ani majątku. Udział w Insurekcji przepłacił dwuletnim więzieniem w twierdzy Piotropawłowskiej i blisko 8 lat wygnania z Warszawy. Jego determinacja i zaangażowanie w sprawy organizacji Insurekcji Warszawskiej charakteryzują słowa z jego pamiętnika:... jedni żałowali żon swych, drudzy żałowali dzieci swoich, trzeci żałowali majątku swego, a ja zaś mając to wszystko troje wcale nic nie żałowałem.
zob. dalej: w opracowaniu DZIEJE POTOMKÓW SZEWCA - PUŁKOWNIKA JANA KILIŃSKIEGO, autor Jana Pągowski, Warszawa 2002.

Zob. też :
Kędzierski Cz., W setna rocznicę 1819 - 1919, Jan Kiliński - szewc - pułkownik. Na obchód
setnej rocznicy zgonu bohatera. Poznań brak roku.
Snopczyński A., W rocznicę powstania Kilińskiego [w:] miesięczniku Rzemieślnik
z marca 1936.
Sadzewicz A., Jan Kiliński (Zarys postaci) [w:] miesięczniku Rzemieślnik z marca 1936.
Dzieje budowy pomnika Jana Kilińskiego [w:] miesięczniku Rzemieślnik z marca 1936.
Sza=Jaworski T., Zadania spatkobierców J. Kilińskiego [w:] miesięczniku Rzemieślnik
z marca 1936.

patrz więcej www.mogielnica.pl/szkoly/zso/patron/kilinski3/dane/new1.htm

Prezes Zarządu Cechu Rzemiosł Różnych we Włocławku St. Cechu -2- kadencje) - trzeci osoba w rzędzie siedzących od prawej strony - Wiliński Lesław trwa wprowadzanie danych